در سازماندهی نیروهای جهاد چه کار کردید؟
معمولا ۸۰ تا ۸۵ درصد ساختار نیروی انسانی گردان های مهندسی استان ها از نیروهای مردمی بودند و ۱۵ تا ۲۰ درصد بقیه را از نیروهای سازمانی جهاد استفاده می کردند. چون شورای مرکزی جهاد زنجان کاملا با ما هماهنگ بودند و حجت الاسلام شیخ محمود حسنی، مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در جهاد، هم پدر جانباز و هم پدر رزمنده بودند، همه دست به دست هم دادند و با تفاهم کامل اعضای شورای مرکزی، کل نیروهای جهاد را در قالب یک گردان پشتیبانی – مهندسی سازمان دهی کردیم.
چه کسانی در شورای مرکزی جهاد زنجان بودند؟
حاج آقا مهدیخانی و حاج آقا سیوانی بودند. یه مقطعی آقای حاج کرمی بودند، حاج آقا جلیل خانی و حاج آقا محمود حسنی هم بودند. در مقطعی مهندس ایرانی تبار هم آمدند. چهار نفر نیروهای شخصی و یک نفر روحانی به عنوان نماینده امام در جهاد، ساختار مناسبی را برای شورای مرکزی جهاد استان شکل داده بودند. با هماهنگی شورا، برای کل نیروهای جهاد استان و شهرستان های مربوطه، ماموریت چهل و پنج روزه تا یک ساله تعریف کردیم. یعنی اینکه فرمانده گردان چند ماه باید به منطقه برود؟ فرمانده دسته، اپراتورها و حتی روحانیون معزز چند ماه باید بروند؟
این جور تقسیم بندی شد، حکم هم زدند و برای هر کسی در قالب گردان مهندسی چند منظوره، وظایف و مسئولیت مشخص کردند؛ حتی سه نفر جانشین فرمانده گردان، شش هفت نفر فرمانده گروهان و سه نفر جانشین معاون عملیاتی تعیین کردند. این ساختار گردان در کل جهادهای کشور، بی نظیرترین ساختار سازمانی بود. وقتی می گوییم ۸۵ یا ۹۰ درصد نیروهای جهاد استان ما رزمنده بودند و حداقل یک بار، چهل و پنج روزه، سه ماهه یا شش ماهه به جبهه رفته اند، باور نمی کنند؛ یعنی تقریبا نظامی شدیم و امریه ها را رسما ابلاغ کردیم. این کار مزیت مهمی داشت؛ نیروهای ثابت اداری داشتیم که موظف به تمکین بودند. کسری نیروها را هم از نیروهای مردمی جبران می کردیم.
کمبود راننده های دستگاه های سنگین را چطور جبران می‌کردید؟
بعد از عملیات خیبر، نیاز به نیروهای مهندسی و اپراتور دستگاه های سنگین احساس شد. بدون وجود راننده ماهر دستگاه‌های لودر و بولدوزر یا تریلر، کار خاص و ویژه‌ای نمی‌توانستیم انجام دهیم . دیگر نیروهای تیم مهندسی مثل معمار ، قالب‌بند و آرماتور بند، در درجه اهمیت کمتری از اپراتورها قرار داشتند. آن‌ها نوک پیکان کارهای مهندسی بودند و در عملیات، نقش کلیدی به عهده داشتند. برای جبران کمبود اپراتور دستگاه های سنگین نیروهای جدید جذب کردیم و برای آموزش فرستادیم.
چه برنامه‌ای برای آموزش این نیروهای مردمی داشتیم داشتید؟
آن‌ها را برای آموزش رسمی 45 روزه به لوشان اعزام می‌کردیم که قرارداد متمرکز کشوری در مرکز آموزش آنجا بسته شده بود. آن‌ها می‌رفتند و آموزش می‌دیدند . گواهینامه‌ی ویژه‌ی اپراتوری دستگاه‌های مهندسی را می‌گرفتند و یک تعهد خدمت حداقل شش تا نه ماه هم می‌دادند. وقتی از آموزش برمی‌گشتند، سازماندهی شده و به مناطق جنگی اعزام می‌شدند . در آنجا هم اپراتوری لودر، بولدوزر و جرثقیل و دیگر دستگاه‌های مهندسی مورد نیاز در منطقه را انجام می‌دادند که بازخورد این کار به شدت موفقیت آمیز بود .در مقطعی، مسئولین استان به این نتیجه رسیدند که جایگاهی رسمی تحت عنوان ستاد پشتیبانی جنگ استان ، متشکل از دستگاه‌های درگیر با جنگ را تشکیل دهند. چون جهاد ،ستاد جذب کمک‌های مردمی داشت ، پای ثابت قضیه شد. سپاه ،ارتش ، نیروی انتظامی و هلال احمر هم درگیر کار بودند و در صورت نیاز، دستگاه‌های دیگر هم برای کمک می‌آمدند. از حاج جان‌نثار خواهش کردیم که بعد از چند سال دوری از خانواده ، وجود مشکلات زندگی و از بابت اینکه یک تنفسی هم باشد، به عقبه برگردند و عضو رسمی و نماینده عالی جهاد در ستاد پشتیبانی جنگ استان باشند.